Η Σάμος είναι ένα από τα πιο όμορφα νησιά της χώρας μας και ανήκει στο ανατολικό Αιγαίο, ανατολικά του Ικαρίου πελάγους και ανήκει στον νομό Σάμου. Από ιστορικής προσέγγισης είναι το νησί του Πυθαγόρα, ενώ άλλες προσωπικότητες του είναι ο φιλόσοφος Επίκουρος και ο αστρονόμος Αρίσταρχος.
Για μένα το ταξίδι προς τη Σάμο ξεκίνησε πρωί με μια μικρή καθυστέρηση, την οποία καταλάβαμε το μεσημέρι όταν ακόμα δεν είχαμε φτάσει στο νησί! Θέλει υπομονή και οπωσδήποτε να κλείσετε εισιτήρια για αριθμημένες θέσεις και όχι για κατάστρωμα, γιατί αν έχει καιρό και φυσάει, το πλοίο κουνάει πολύ. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 7-8 ώρες.
Εμείς αποβιβαστήκαμε στο λιμάνι Καρλόβασι, είναι μικρό αλλά πολύ όμορφο. Είχαμε κλείσει δωμάτια σε ένα χωριό, τον Άγιο Κωνσταντίνο, και πραγματικά δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερη επιλογή.
Μείναμε στο ξενοδοχείο Apollonia-Bay, η κυρία που το είχε ήταν ευγενέστατη και πρόθυμη να μας εξυπηρετήσει και να μας ενημερώσει για το οτιδήποτε! Η τιμή που κλείσαμε το δωμάτιο ήταν καλή και το δωμάτιο μεγάλο. Υπήρχαν τρία μονά κρεβάτια και ένα διπλό, ένα κουζινάκι, κλιματιστικό και ένα μπάνιο με ντουζιέρα. Τα δωμάτια ήταν παλιά και ο χώρος εντός του δωματίου καθαρός. Θα μπορούσε να είναι και πιο περιποιημένος αλλά ήταν κάτι που δεν μας πείραξε μιας και δεν μέναμε πολλές ώρες στο δωμάτιο.
Το ξενοδοχείο παρείχε πισίνα και ξαπλώστρες, η οποία όμως δεν ήταν καθαρή κι έτσι δεν μπορέσαμε να την ευχαριστηθούμε. Από το τηλέφωνο μας είχαν ενημερώσει ότι υπάρχουν θέσεις στάθμευσης και δεν θα μας δυσκόλευε, παρ' όλα αυτά οι θέσεις που υπήρχαν ήταν τρεις κι έτσι δεν μπορούσαμε να διευκολυνθούμε όλοι οι ένοικοι του ξενοδοχείου.
Ο Άγιος Κωνσταντίνος έχει έναν μεγάλο πεζόδρομο με ταβέρνες, καφετέριες, μινι μαρκετ και ζαχαροπλαστεία. Τα μαγαζιά στο σύνολο δεν ξεπερνούσαν τα 10(μπορεί να λέω και πολλά) αλλά πραγματικά όλα ήταν ένα κι ένα, όμως ήδη από την πρώτη μέρα ξεχωρίσαμε ένα ταβερνάκι τόσο για την ποιότητα του φαγητού όσο και για τις προσιτές τιμές.
Η ταβέρνα λέγεται Αίολος και αν επισκεφθείτε το νησί, πρέπει σίγουρα να δοκιμάσετε το φαγητό και να απολαύσετε τη θέα. Βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα ενώ η ιδανική ώρα είναι νωρίς το βραδάκι! To τυρί μαστέλο Χίου, ήταν must κάθε φορά που τρώγαμε εκεί!
Το πρωί γυρνούσαμε όλο το νησί, συνεπώς τα βράδια μας τα περνούσαμε με φαγητό και ξεκούραση και μετά με cocktail και φρουτοσαλάτες. Αγαπημένη επιλογή, ήταν ένα μπαρ-καφέ, The Saint, αν δεν με απατά η μνήμη μου, κι αυτό στον παραλιακό δρόμο του Αγίου Κωνσταντίνου. Αγαπημένο όχι μόνο για τις υπερβολικά καλές τιμές και τίμιες ποσότητες cocktail αλλά και γιατί είχε nova και δεν χάναμε κανένα παιχνίδι της ΑΕΚ(κάποιοι το εκτίμησαν κι αυτό!)
Μια από τις στάσεις που κάναμε κατά τη διάρκεια των διακοπών ήταν το χωριό Κοκκάρι, περίπου μισή ώρα απόσταση από τον Άγιο Κωνσταντίνο με το αυτοκίνητο. Είχε αρκετό κόσμο ενώ οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια ήταν στενά, ας μην κάνω όμως άλλα παράπονα. Έχει πολλά τουριστικά μαγαζάκια με μεγάλη ποικιλία αναμνηστικών και διαφόρων άλλων προϊόντων. Οι τιμές ήταν αυτές που όλοι ξέρουμε! Δυσκολευτήκαμε αρκετά να βρούμε μαγαζί να φάμε μιας και είτε ήταν πολύ ακριβά είτε δεν ήταν ξεκάθαρη η κουζίνα (δηλαδή γλυκά όπως κρέπες, βάφλες ή αλμυρά).
Εν τέλει κάτσαμε σε ένα ταβερνάκι όπου οι τιμές ήταν σίγουρα 3-4 € πιο πάνω συγκριτικά με οποιοδήποτε άλλο μέρος και το φαγητό ήταν μέτριο. Η θέα όμως ήταν παραπάνω από ικανοποιητική!
Το Κοκκάρι είναι ένα μέρος επί το πλείστον τουριστικό και όχι ιδανικό για διαμονή μιας και έχει πολλή βαβούρα και καθόλου καλές θέσεις για στάθμευση. Αν είσαι μέχρι τα 25 και πας με παρέα θα σου αρέσει, αν έχεις οικογένεια με καροτσάκια μωρών και σου είναι απαραίτητο το αυτοκίνητο, νομίζω θα δυσκολευτείς.
Επόμενος προορισμός μας ήταν το σπήλαιο του Πυθαγόρα! Η απόφαση να το επισκεφθούμε ήταν της τελευταίας στιγμής και δεν ξέραμε τι μας περίμενε! Ο δρόμος μέχρι ενός σημείου είναι άσφαλτος αλλά μετά είναι τουλάχιστον 40 λεπτά χωματόδρομος που από τη μια έχει γκρεμό και από την άλλη βουνό ενώ είναι και μιας λωρίδας! Φτάνοντας στο σπήλαιο, είχε ευτυχώς ένα μικρό αναψυκτήριο που μπορέσαμε να πάρουμε νερά. Εκεί μας ενημέρωσαν ότι θα έπρεπε να κάνουμε κι άλλη διαδρομή αλλά με τα πόδια! Ανεβήκαμε λοιπόν μια διαδρομή ωσάν τα κατσίκια που η μισή είχε σκαλιά και στην υπόλοιπη μισή έπρεπε να φαντάζεσαι σκαλιά αντί για βράχια. Τελικά φτάσαμε και πραγματικά άξιζε η ταλαιπωρία!
Αν έχετε μαζί σας αθλητικά παπούτσια, νερό και διάθεση για περιπέτεια πρέπει να το επισκεφθείτε οπωσδήποτε γιατί η θέα, ο αέρας, η δροσιά και η αίσθηση που έχεις όταν φτάνεις εκεί πάνω και ηρεμείς δεν συγκρίνεται!
Όσες μέρες μείναμε, γυρίσαμε σχεδόν όλο το νησί και τις παραλίες του! Από τις αγαπημένες μας ήταν και είναι η ψιλή άμμος! Βρίσκεται σχεδόν στην άλλη άκρη από τον Άγιο Κωνσταντίνο παρ' όλα αυτά είναι εξαιρετική επιλογή γιατί μπορείς να συνδυάσεις μπάνιο και φαγητό!
Η θάλασσα είναι ρηχή, η έκταση της παραλίας τεράστια και είναι γεμάτη άμμο! Θεωρώ ότι είναι ιδανική για μικρά παιδάκια ενώ θα την ευχαριστηθούν και οι γονείς. Θα βρείτε beach bar που μπορείτε να νοικιάσετε ομπρέλες και ξαπλώστρες ενώ εύκολη είναι και η τοποθέτηση ομπρέλας για τους πιο οργανωμένους!
Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπετε μια βραχονησίδα με μια Ελληνική σημαία, είναι τα σύνορα Ελλάδας- Τουρκίας και από τη βραχονησίδα και μετά ξεκινάνε τα Τούρκικα χωρικά ύδατα. Πρέπει να είστε προσεκτικοί γιατί παρ' όλο που είναι ρηχή και τις περισσότερες φορές χωρίς κύμα, υπάρχουν προειδοποιητικά σημαιάκια που δείχνουν ότι μετά από ένα σημείο υπάρχουν ισχυρά θαλάσσια ρεύματα που μπορούν να σε παρασύρουν.
Η ταβέρνα που επιλέξαμε να γευματίσουμε είναι η Ψιλή Άμμος, μείναμε ευχαριστημένοι τόσο από τις τιμές, τα πιάτα όσο και από την ατμόσφαιρα του μαγαζιού! Να δοκιμάσετε οπωσδήποτε την πατατοσαλάτα τους!
Άλλος αγαπημένος προορισμός στη Σάμο, ήταν το Πυθαγόρειο. Είναι ένας μεγάλος παραλιακός δρόμος που μετά από κάποια ώρα(νομίζω μετά τις 8 το απόγευμα), γίνεται πεζόδρομος. Εκεί θα βρείτε τεράστια ποικιλία από εστιατόρια, καφετέριες και ζαχαροπλαστεία.
Μας άρεσε τόσο πολύ που το επισκεφθήκαμε δυο φορές παρ' όλο που ήταν σχετικά μακρυά από εμάς. Αγαπημένο μαγαζί ήταν το εστιατόριο Elia, που μπορεί να είχε λίγο πιο τσιμπημένες τιμές αλλά άξιζε και με το παραπάνω! Οι μερίδες του ήταν τεράστιες και οι γεύσεις υπέροχες.
Αυτό που με ενθουσίασε περισσότερο στο Πυθαγόρειο είναι ότι βρήκα δροσερούς φυσικούς χυμούς, από πορτοκάλια της Σάμου, σε μπουκάλια!
Αν ενθουσιάστηκες μόλις διάβασες για το σπήλαιο του Πυθαγόρα, τότε σίγουρα θα σου αρέσoυν οι καταρράκτες. Στους χάρτες θα τους βρεις ως Potami- Waterfalls. Μπαίνοντας θα ακολουθήσεις μια απολαυστική διαδρομή μέσα στη φύση μέχρι να φτάσεις στο σημείο έναρξης της διαδρομής για τους καταρράκτες. Ξέρω σε έχω μπερδέψει! Οι ήχοι των φύλλων, του νερού και η δροσιά είναι μαγική.
Κάποια στιγμή θα χρειαστεί θα ανέβεις αυτές τις σκάλες, θέλει τρομερή προσοχή γιατί εκτός του ότι κουνάνε και κάθε βήμα είναι και έκπληξη που δεν έπεσα, δεν μπορούσα να πιάσω τα πλαϊνά γιατί έκαιγαν!
Φτάνοντας επιτέλους εκεί που ξεκινά η διαδρομή για τους καταρράκτες μας ενημέρωσαν ότι υπάρχουν δυο, ο μικρός και ο μεγάλος καταρράκτης και ότι η διαδρομή για τον μικρό καταρράκτη είναι περίπου μισή ώρα! Προφανώς και πάθαμε ένα σοκ γιατί ήδη είχαμε κάνει μια διαδρομή μισής ώρας προσποιούμενοι τον Ταρζαν και την Τσίτα(εγώ ήμουν αυτή 😋 ).
Να σημειώσω ότι δεν είχα αθλητικά παπούτσια παρά μόνο τις σαγιοναρίτσες μου, οι οποίες μετά την ανάβαση στο σπήλαιο του Πυθαγόρα είχαν αντέξει! Αποφάσισα λοιπόν να τις περάσω το δεύτερο test-drive!
Αφού περάσαμε μέσα από δρομάκια που είχαν αρκετό βάθος νερού, αναγκαστήκαμε να κολυμπήσουμε μικρές αποστάσεις υπερπαγωμένου νερού και να σκαρφαλώσουμε σε γλιστερά, ανώμαλα βράχια φτάσαμε στον πρώτο και μικρό καταρράκτη και κερδίσαμε την ασυλία (φαντάσου και να έβλεπα survivor).
Ο καταρράκτης είναι αυτό το μικράκι που βλέπεις στο βάθος!
Η διαδρομή για τον μεγάλο καταρράκτη μάθαμε ότι είναι σχεδόν άλλο τόσο και αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού. Ο γυρισμός ήταν πιο εύκολος μιας και είχαμε περάσει ξανά από τα ίδια σημεία και ξέραμε πως να τα αντιμετωπίσουμε. Εν τέλει φτάσαμε ξανά σε ένα καφέ που είχε στην αρχή της διαδρομής και θαυμάσαμε και τον μεγάλο καταρράκτη από εξαιρετικές φωτογραφίες!
Να σημειώσω ότι δεν υπάρχει κάποιος ειδικός χώρος για τα πράγματα των επισκεπτών. Οπότε καλό θα είναι να τα αφήσετε στο αυτοκίνητο και να πάρετε μαζί σας μόνο μια πετσέτα και μια αδιάβροχη κάμερα. Εμείς τα αφήσαμε κάτω από κάτι βράχια στην αρχή της διαδρομής με πόνο καρδιάς μη μας τα πάρει κάποιος, ευτυχώς σταθήκαμε τυχεροί!
Την ημέρα που θα φεύγαμε, έπρεπε να αφήσουμε το δωμάτιο νωρίς οπότε δεν προλάβαμε να κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα. Αποφασίσαμε να επισκεφθούμε κάποια από τα χωριά κοντά στον Άγιο Κωνσταντίνο, τους Βαλεοντάδες, τους Μαργαρίτες και τους Μανολάτες. Η διαδρομή ήταν απίστευτη γιατί σε όλη τη διάρκεια της τα φύλλα των δέντρων ενώνονταν στη μέση και άφηναν κάποιες ακτίνες ήλιου να περνούν δημιουργώντας έτσι σκιά.
Δεν έχει μαγαζιά να κάτσετε ούτε πολλές επιλογές για φαγητό ή καφέ. Έχει μόνο ένα μικρό μαγαζάκι, νομίζω στους Μανολάτες, που σερβίρει καφέ και φαγητό! Έχει τέλεια θέα και δροσιά!
Το κέντρο το επισκεφθήκαμε μια φορά, είχε πολύ κόσμο και πολλά μαγαζιά για φαγητό, ποτό και μουσική! Μας άρεσε πολύ η βόλτα κοντά στη θάλασσα και η ανεμελιά του κόσμου.
Επισκεφθήκαμε και τον Μαραθόκαμπο, είναι ένα ορεινό χωριό με στενά, γραφικά δρομάκια! Η διαμονή εκεί πιστεύω δεν είναι εύκολη μιας και η θάλασσα απέχει αρκετά και δεν είναι εύκολο να σταθμεύσεις. Κατεβήκαμε για μπάνιο στον όρμο μαραθόκαμπου αλλά δεν μας άρεσε πολύ, η θάλασσα ήταν πολύ αλμυρή και φαινόταν να μην έχει αρκετή ζωή η περιοχή.
Φτάνοντας η τελευταία μέρα των διακοπών, ήμουν σίγουρη ότι η Σάμος είναι ένα νησί που θέλω να επισκεφθώ ξανά. Ο κόσμος ήταν πολύ φιλόξενος και οι ομορφιές αμέτρητες! Να σημειώσω όμως ότι οι διαδρομές δεν είναι εύκολες μιας και υπάρχει ένας κεντρικός δρόμος που συνδέει όλα τα χωριά και για να πας από την μια περιοχή στην άλλη περνάς συνέχεια από το ίδιο σημείο κάνοντας κύκλους. Επίσης ο κεντρικός αυτός δρόμος είναι με άσφαλτο ενώ θα χρειαστεί να διανύσετε αποστάσεις με χωματόδρομο.
Αν μπορούσα να επισκεφθώ ξανά κάποια συγκεκριμένα μέρη αυτά θα ήταν σίγουρα ο Αίολος για μαστέλο Χίου, το καφέ- μπαρ The Saint για τη φρουτοσαλάτα του και τα cockails, η ψιλή άμμος για να κάνω ξανά μπάνιο στα υπέροχα νερά και το Πυθαγόρειο για να απολαύσω τη βόλτα μου στον πεζόδρομο πίνοντας τους υπέροχους φυσικούς χυμούς πορτοκάλι!
Υγ. Φεύγοντας μην ξεχάσεις να πάρεις κρασιά! Δοκίμασε τη Samaina!
Αν σας άρεσε κάντε μια δημοσίευση στην ανάρτηση και περιμένω τα σχόλια σας από κάτω!!!
Μη ξεχάσεις να κάνεις like στη σελίδα στο facebook και να γίνεις μέλος στο blog γιατί είναι πραγματικά πολύ βοηθητικό!
Μέχρι την επόμενη ανάρτηση σου στέλνω πολλά Σαμιώτικα φιλιά!
Για μένα το ταξίδι προς τη Σάμο ξεκίνησε πρωί με μια μικρή καθυστέρηση, την οποία καταλάβαμε το μεσημέρι όταν ακόμα δεν είχαμε φτάσει στο νησί! Θέλει υπομονή και οπωσδήποτε να κλείσετε εισιτήρια για αριθμημένες θέσεις και όχι για κατάστρωμα, γιατί αν έχει καιρό και φυσάει, το πλοίο κουνάει πολύ. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 7-8 ώρες.
Εμείς αποβιβαστήκαμε στο λιμάνι Καρλόβασι, είναι μικρό αλλά πολύ όμορφο. Είχαμε κλείσει δωμάτια σε ένα χωριό, τον Άγιο Κωνσταντίνο, και πραγματικά δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερη επιλογή.
Μείναμε στο ξενοδοχείο Apollonia-Bay, η κυρία που το είχε ήταν ευγενέστατη και πρόθυμη να μας εξυπηρετήσει και να μας ενημερώσει για το οτιδήποτε! Η τιμή που κλείσαμε το δωμάτιο ήταν καλή και το δωμάτιο μεγάλο. Υπήρχαν τρία μονά κρεβάτια και ένα διπλό, ένα κουζινάκι, κλιματιστικό και ένα μπάνιο με ντουζιέρα. Τα δωμάτια ήταν παλιά και ο χώρος εντός του δωματίου καθαρός. Θα μπορούσε να είναι και πιο περιποιημένος αλλά ήταν κάτι που δεν μας πείραξε μιας και δεν μέναμε πολλές ώρες στο δωμάτιο.
Το ξενοδοχείο παρείχε πισίνα και ξαπλώστρες, η οποία όμως δεν ήταν καθαρή κι έτσι δεν μπορέσαμε να την ευχαριστηθούμε. Από το τηλέφωνο μας είχαν ενημερώσει ότι υπάρχουν θέσεις στάθμευσης και δεν θα μας δυσκόλευε, παρ' όλα αυτά οι θέσεις που υπήρχαν ήταν τρεις κι έτσι δεν μπορούσαμε να διευκολυνθούμε όλοι οι ένοικοι του ξενοδοχείου.
Ο Άγιος Κωνσταντίνος έχει έναν μεγάλο πεζόδρομο με ταβέρνες, καφετέριες, μινι μαρκετ και ζαχαροπλαστεία. Τα μαγαζιά στο σύνολο δεν ξεπερνούσαν τα 10(μπορεί να λέω και πολλά) αλλά πραγματικά όλα ήταν ένα κι ένα, όμως ήδη από την πρώτη μέρα ξεχωρίσαμε ένα ταβερνάκι τόσο για την ποιότητα του φαγητού όσο και για τις προσιτές τιμές.
Η ταβέρνα λέγεται Αίολος και αν επισκεφθείτε το νησί, πρέπει σίγουρα να δοκιμάσετε το φαγητό και να απολαύσετε τη θέα. Βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα ενώ η ιδανική ώρα είναι νωρίς το βραδάκι! To τυρί μαστέλο Χίου, ήταν must κάθε φορά που τρώγαμε εκεί!
Το πρωί γυρνούσαμε όλο το νησί, συνεπώς τα βράδια μας τα περνούσαμε με φαγητό και ξεκούραση και μετά με cocktail και φρουτοσαλάτες. Αγαπημένη επιλογή, ήταν ένα μπαρ-καφέ, The Saint, αν δεν με απατά η μνήμη μου, κι αυτό στον παραλιακό δρόμο του Αγίου Κωνσταντίνου. Αγαπημένο όχι μόνο για τις υπερβολικά καλές τιμές και τίμιες ποσότητες cocktail αλλά και γιατί είχε nova και δεν χάναμε κανένα παιχνίδι της ΑΕΚ(κάποιοι το εκτίμησαν κι αυτό!)
Μια από τις στάσεις που κάναμε κατά τη διάρκεια των διακοπών ήταν το χωριό Κοκκάρι, περίπου μισή ώρα απόσταση από τον Άγιο Κωνσταντίνο με το αυτοκίνητο. Είχε αρκετό κόσμο ενώ οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια ήταν στενά, ας μην κάνω όμως άλλα παράπονα. Έχει πολλά τουριστικά μαγαζάκια με μεγάλη ποικιλία αναμνηστικών και διαφόρων άλλων προϊόντων. Οι τιμές ήταν αυτές που όλοι ξέρουμε! Δυσκολευτήκαμε αρκετά να βρούμε μαγαζί να φάμε μιας και είτε ήταν πολύ ακριβά είτε δεν ήταν ξεκάθαρη η κουζίνα (δηλαδή γλυκά όπως κρέπες, βάφλες ή αλμυρά).
Εν τέλει κάτσαμε σε ένα ταβερνάκι όπου οι τιμές ήταν σίγουρα 3-4 € πιο πάνω συγκριτικά με οποιοδήποτε άλλο μέρος και το φαγητό ήταν μέτριο. Η θέα όμως ήταν παραπάνω από ικανοποιητική!
Το Κοκκάρι είναι ένα μέρος επί το πλείστον τουριστικό και όχι ιδανικό για διαμονή μιας και έχει πολλή βαβούρα και καθόλου καλές θέσεις για στάθμευση. Αν είσαι μέχρι τα 25 και πας με παρέα θα σου αρέσει, αν έχεις οικογένεια με καροτσάκια μωρών και σου είναι απαραίτητο το αυτοκίνητο, νομίζω θα δυσκολευτείς.
Επόμενος προορισμός μας ήταν το σπήλαιο του Πυθαγόρα! Η απόφαση να το επισκεφθούμε ήταν της τελευταίας στιγμής και δεν ξέραμε τι μας περίμενε! Ο δρόμος μέχρι ενός σημείου είναι άσφαλτος αλλά μετά είναι τουλάχιστον 40 λεπτά χωματόδρομος που από τη μια έχει γκρεμό και από την άλλη βουνό ενώ είναι και μιας λωρίδας! Φτάνοντας στο σπήλαιο, είχε ευτυχώς ένα μικρό αναψυκτήριο που μπορέσαμε να πάρουμε νερά. Εκεί μας ενημέρωσαν ότι θα έπρεπε να κάνουμε κι άλλη διαδρομή αλλά με τα πόδια! Ανεβήκαμε λοιπόν μια διαδρομή ωσάν τα κατσίκια που η μισή είχε σκαλιά και στην υπόλοιπη μισή έπρεπε να φαντάζεσαι σκαλιά αντί για βράχια. Τελικά φτάσαμε και πραγματικά άξιζε η ταλαιπωρία!
Αν έχετε μαζί σας αθλητικά παπούτσια, νερό και διάθεση για περιπέτεια πρέπει να το επισκεφθείτε οπωσδήποτε γιατί η θέα, ο αέρας, η δροσιά και η αίσθηση που έχεις όταν φτάνεις εκεί πάνω και ηρεμείς δεν συγκρίνεται!
Όσες μέρες μείναμε, γυρίσαμε σχεδόν όλο το νησί και τις παραλίες του! Από τις αγαπημένες μας ήταν και είναι η ψιλή άμμος! Βρίσκεται σχεδόν στην άλλη άκρη από τον Άγιο Κωνσταντίνο παρ' όλα αυτά είναι εξαιρετική επιλογή γιατί μπορείς να συνδυάσεις μπάνιο και φαγητό!
Η θάλασσα είναι ρηχή, η έκταση της παραλίας τεράστια και είναι γεμάτη άμμο! Θεωρώ ότι είναι ιδανική για μικρά παιδάκια ενώ θα την ευχαριστηθούν και οι γονείς. Θα βρείτε beach bar που μπορείτε να νοικιάσετε ομπρέλες και ξαπλώστρες ενώ εύκολη είναι και η τοποθέτηση ομπρέλας για τους πιο οργανωμένους!
Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπετε μια βραχονησίδα με μια Ελληνική σημαία, είναι τα σύνορα Ελλάδας- Τουρκίας και από τη βραχονησίδα και μετά ξεκινάνε τα Τούρκικα χωρικά ύδατα. Πρέπει να είστε προσεκτικοί γιατί παρ' όλο που είναι ρηχή και τις περισσότερες φορές χωρίς κύμα, υπάρχουν προειδοποιητικά σημαιάκια που δείχνουν ότι μετά από ένα σημείο υπάρχουν ισχυρά θαλάσσια ρεύματα που μπορούν να σε παρασύρουν.
Η ταβέρνα που επιλέξαμε να γευματίσουμε είναι η Ψιλή Άμμος, μείναμε ευχαριστημένοι τόσο από τις τιμές, τα πιάτα όσο και από την ατμόσφαιρα του μαγαζιού! Να δοκιμάσετε οπωσδήποτε την πατατοσαλάτα τους!
Άλλος αγαπημένος προορισμός στη Σάμο, ήταν το Πυθαγόρειο. Είναι ένας μεγάλος παραλιακός δρόμος που μετά από κάποια ώρα(νομίζω μετά τις 8 το απόγευμα), γίνεται πεζόδρομος. Εκεί θα βρείτε τεράστια ποικιλία από εστιατόρια, καφετέριες και ζαχαροπλαστεία.
Μας άρεσε τόσο πολύ που το επισκεφθήκαμε δυο φορές παρ' όλο που ήταν σχετικά μακρυά από εμάς. Αγαπημένο μαγαζί ήταν το εστιατόριο Elia, που μπορεί να είχε λίγο πιο τσιμπημένες τιμές αλλά άξιζε και με το παραπάνω! Οι μερίδες του ήταν τεράστιες και οι γεύσεις υπέροχες.
Αυτό που με ενθουσίασε περισσότερο στο Πυθαγόρειο είναι ότι βρήκα δροσερούς φυσικούς χυμούς, από πορτοκάλια της Σάμου, σε μπουκάλια!
Αν ενθουσιάστηκες μόλις διάβασες για το σπήλαιο του Πυθαγόρα, τότε σίγουρα θα σου αρέσoυν οι καταρράκτες. Στους χάρτες θα τους βρεις ως Potami- Waterfalls. Μπαίνοντας θα ακολουθήσεις μια απολαυστική διαδρομή μέσα στη φύση μέχρι να φτάσεις στο σημείο έναρξης της διαδρομής για τους καταρράκτες. Ξέρω σε έχω μπερδέψει! Οι ήχοι των φύλλων, του νερού και η δροσιά είναι μαγική.
Κάποια στιγμή θα χρειαστεί θα ανέβεις αυτές τις σκάλες, θέλει τρομερή προσοχή γιατί εκτός του ότι κουνάνε και κάθε βήμα είναι και έκπληξη που δεν έπεσα, δεν μπορούσα να πιάσω τα πλαϊνά γιατί έκαιγαν!
Φτάνοντας επιτέλους εκεί που ξεκινά η διαδρομή για τους καταρράκτες μας ενημέρωσαν ότι υπάρχουν δυο, ο μικρός και ο μεγάλος καταρράκτης και ότι η διαδρομή για τον μικρό καταρράκτη είναι περίπου μισή ώρα! Προφανώς και πάθαμε ένα σοκ γιατί ήδη είχαμε κάνει μια διαδρομή μισής ώρας προσποιούμενοι τον Ταρζαν και την Τσίτα(εγώ ήμουν αυτή 😋 ).
Να σημειώσω ότι δεν είχα αθλητικά παπούτσια παρά μόνο τις σαγιοναρίτσες μου, οι οποίες μετά την ανάβαση στο σπήλαιο του Πυθαγόρα είχαν αντέξει! Αποφάσισα λοιπόν να τις περάσω το δεύτερο test-drive!
Αφού περάσαμε μέσα από δρομάκια που είχαν αρκετό βάθος νερού, αναγκαστήκαμε να κολυμπήσουμε μικρές αποστάσεις υπερπαγωμένου νερού και να σκαρφαλώσουμε σε γλιστερά, ανώμαλα βράχια φτάσαμε στον πρώτο και μικρό καταρράκτη και κερδίσαμε την ασυλία (φαντάσου και να έβλεπα survivor).
Ο καταρράκτης είναι αυτό το μικράκι που βλέπεις στο βάθος!
Η διαδρομή για τον μεγάλο καταρράκτη μάθαμε ότι είναι σχεδόν άλλο τόσο και αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού. Ο γυρισμός ήταν πιο εύκολος μιας και είχαμε περάσει ξανά από τα ίδια σημεία και ξέραμε πως να τα αντιμετωπίσουμε. Εν τέλει φτάσαμε ξανά σε ένα καφέ που είχε στην αρχή της διαδρομής και θαυμάσαμε και τον μεγάλο καταρράκτη από εξαιρετικές φωτογραφίες!
Να σημειώσω ότι δεν υπάρχει κάποιος ειδικός χώρος για τα πράγματα των επισκεπτών. Οπότε καλό θα είναι να τα αφήσετε στο αυτοκίνητο και να πάρετε μαζί σας μόνο μια πετσέτα και μια αδιάβροχη κάμερα. Εμείς τα αφήσαμε κάτω από κάτι βράχια στην αρχή της διαδρομής με πόνο καρδιάς μη μας τα πάρει κάποιος, ευτυχώς σταθήκαμε τυχεροί!
Την ημέρα που θα φεύγαμε, έπρεπε να αφήσουμε το δωμάτιο νωρίς οπότε δεν προλάβαμε να κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα. Αποφασίσαμε να επισκεφθούμε κάποια από τα χωριά κοντά στον Άγιο Κωνσταντίνο, τους Βαλεοντάδες, τους Μαργαρίτες και τους Μανολάτες. Η διαδρομή ήταν απίστευτη γιατί σε όλη τη διάρκεια της τα φύλλα των δέντρων ενώνονταν στη μέση και άφηναν κάποιες ακτίνες ήλιου να περνούν δημιουργώντας έτσι σκιά.
Δεν έχει μαγαζιά να κάτσετε ούτε πολλές επιλογές για φαγητό ή καφέ. Έχει μόνο ένα μικρό μαγαζάκι, νομίζω στους Μανολάτες, που σερβίρει καφέ και φαγητό! Έχει τέλεια θέα και δροσιά!
Το κέντρο το επισκεφθήκαμε μια φορά, είχε πολύ κόσμο και πολλά μαγαζιά για φαγητό, ποτό και μουσική! Μας άρεσε πολύ η βόλτα κοντά στη θάλασσα και η ανεμελιά του κόσμου.
Επισκεφθήκαμε και τον Μαραθόκαμπο, είναι ένα ορεινό χωριό με στενά, γραφικά δρομάκια! Η διαμονή εκεί πιστεύω δεν είναι εύκολη μιας και η θάλασσα απέχει αρκετά και δεν είναι εύκολο να σταθμεύσεις. Κατεβήκαμε για μπάνιο στον όρμο μαραθόκαμπου αλλά δεν μας άρεσε πολύ, η θάλασσα ήταν πολύ αλμυρή και φαινόταν να μην έχει αρκετή ζωή η περιοχή.
Φτάνοντας η τελευταία μέρα των διακοπών, ήμουν σίγουρη ότι η Σάμος είναι ένα νησί που θέλω να επισκεφθώ ξανά. Ο κόσμος ήταν πολύ φιλόξενος και οι ομορφιές αμέτρητες! Να σημειώσω όμως ότι οι διαδρομές δεν είναι εύκολες μιας και υπάρχει ένας κεντρικός δρόμος που συνδέει όλα τα χωριά και για να πας από την μια περιοχή στην άλλη περνάς συνέχεια από το ίδιο σημείο κάνοντας κύκλους. Επίσης ο κεντρικός αυτός δρόμος είναι με άσφαλτο ενώ θα χρειαστεί να διανύσετε αποστάσεις με χωματόδρομο.
Αν μπορούσα να επισκεφθώ ξανά κάποια συγκεκριμένα μέρη αυτά θα ήταν σίγουρα ο Αίολος για μαστέλο Χίου, το καφέ- μπαρ The Saint για τη φρουτοσαλάτα του και τα cockails, η ψιλή άμμος για να κάνω ξανά μπάνιο στα υπέροχα νερά και το Πυθαγόρειο για να απολαύσω τη βόλτα μου στον πεζόδρομο πίνοντας τους υπέροχους φυσικούς χυμούς πορτοκάλι!
Υγ. Φεύγοντας μην ξεχάσεις να πάρεις κρασιά! Δοκίμασε τη Samaina!
Αν σας άρεσε κάντε μια δημοσίευση στην ανάρτηση και περιμένω τα σχόλια σας από κάτω!!!
Μη ξεχάσεις να κάνεις like στη σελίδα στο facebook και να γίνεις μέλος στο blog γιατί είναι πραγματικά πολύ βοηθητικό!
Μέχρι την επόμενη ανάρτηση σου στέλνω πολλά Σαμιώτικα φιλιά!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου